Down the Rabbit Hole 2024 blokkenschema dag 2 - zaterdag 6 juli 2024

Tweede albumtitel 'Something Out Of Nothing' slaat niet helemaal op het rappe succes van Goldkimono, want frontman Martijn Konijnenburg is een bewezen meesterliedjessmid. Eerder kwamen voltreffers voor onder meer Kygo en Diggy Dex uit zijn gouden ganzenveer. Het hitjesbrein resideerde jarenlang in Californië en heeft de lokale hiphop- en popvibes ingepakt en verscheept richting Nederland. Met oude Leaf-maatjes Ocker Gevaerts en Jeroen Blumers laat Konijnenburg een heerlijk lome feelgoodbries over de festivalweides waaien, inclusief zonnige flarden Red Hot Chili Peppers en Everlast. Petje af, zomerhoedje op!

Als een van de grootste indierockfenomenen aankondigt weer te gaan musiceren na een vijfjarige pauze is dat reden voor een feestje. De slingers hingen al toen het Britse Bombay Bicycle Club ‘Everything Else Has Gone Wrong’ uitbracht, maar de versiering werd weer opgeborgen toen een zekere pandemie uitbrak. Het viertal maakte van de nood een deugd, dook de studio in voor de opnames van ‘My Big Day’ en staat te trappelen om hun lekker in het gehoor liggende laidbackliedjes live aan je te laten horen.

Een kwart eeuw op aarde waarvan tien jaar actief als britpopfenomeen: Declan McKenna viert in 2024 met 'What Happened to the Beach?' een dubbel jubileum. Deze plaat verraadt wederom liefde voor ongeveer alles wat Damon Albarn doet, en klinkt daar nou een onvervalste Beatles-hook op 'Sympathy'? Maar hoho, de Brit is meer dan een optelsom van opa's platenkast. Zijn vernieuwende zangtechniek en dansbare electro-invloeden zouden door veel van zijn voorbeelden hoofdschuddend zijn afgeschoten. Moraal van dit verhaal: Declan McKenna is vooral Declan McKenna: eigenzinnig, ongefilterd en een gegarandeerde gangmaker.

Uitzicht op zee, voetjes omhoog, drankje in de hand; het enige dat nog mist bij deze zomerse dagdroom is de juiste soundtrack. Entrez L’Impératrice! Dit Parijse collectief maakt discopareltjes om je onder het gesmolten ijs zittende vingers bij af te likken. Live komt je innerlijke dansdiva of swingking tot leven wanneer de ritmesectie de toon zet, de keyboards hun eerste licks spuien en Flore Benguigui haar verleidelijke stemgeluid toevoegt. Tiens, ruk jezelf uit die gefantaseerde strandstoel en kom in de keizerlijke groove van L’Impératrice.

Michael Kiwanuka, de tijdloze Londense soulman met de behaaglijke stem, weet je zelfs op de warmste zomerdag een knus openhaardgevoel te bezorgen. Dat komt natuurlijk ook door zijn melancholieke liedjes met 70’s-vibe en knapperende melodieën die zich al bij eerste beluistering diep in je binnenste nestelen. De doorbraakhit ‘Cold Little Heart’ (2017) bijvoorbeeld, of het hypnotiserend mooie ‘I’ve Been Dazed’ van zijn Mercury Prize-winnende album ‘Kiwanuka’ (2019). Muziek kortom als een thuis weg van huis. Wees welkom.

Met de gelijknamige muziekstijl heeft het Londense Jungle niets van doen. En met exotisch swingende klanken uit verre beboste oorden evenmin. Maar daarmee vertellen we niets nieuws, althans niet aan de vele miljoenen fans van dit in bloedaanstekelijke soul, funk en – vooral – disco gespecialiseerde herendubbel. De weg naar de top verloopt intussen crescendo, mede dankzij de euforische liveshows in volledige bandbezetting. Dan blijkt nog eens extra hoe geniaal hun gelaagde en piekfijn gearrangeerde dancepop in elkaar steekt, goed voor heup, hart én hoofd. Keep moving!

No man is an island, zeggen ze. Behalve Islandman natuurlijk. De muziek van dj, producer en meesterbrein Tolga Böyük staat compleet op zichzelf. Hij mixt de Turkse psychedelica uit de jaren zeventig, die we dankzij Altin Gün allemaal leerden kennen, met de elektronische muziek uit de toekomst. Op Down The Rabbit Hole komt Islandman als trio, met synths, snaren en percussie. Ze zetten een heerlijke transcendentale sfeer neer, die beelden oproept van desolate landschappen, eindeloze Turkse bruiloftsfeesten en een safari tussen de sterren.

De meeste drumsolo’s zijn maar voor één persoon leuk: voor de drummer zelf. Maar dan is er Yussef Dayes. Je beledigt niemand als je zegt dat hij de beste drummer is die ooit voet zette in Beuningen. Virtuoos? Dat is een understatement: zo’n muzikant zie je maar eens in je leven. Hij komt met band en geeft zijn muzikanten alle ruimte, zoals het een topdrummer betaamt. Ondertussen is zijn signatuur voortdurend aanwezig. Uitermate geschikt om met open mond naar te kijken, maar stiekeme dansjes zijn geoorloofd.

Deze Noorse singer/songwriter was in 2016 al te zien in de Groene Heuvels, maar heeft sindsdien een komeetachtige ontwikkeling doorgemaakt – van een Oscar-genomineerd duet met Elsa in ‘Frozen II’ tot haar magistrale derde album ‘The Gods We Can’t Touch’ (2022). Dat haar etherische electropop heerlijk wegluistert en -danst, doet niets af aan het feit dat AURORA ook nogal wat te zeggen heeft: haar poëtische teksten over de kronkels in mens en maatschappij zijn even bespiegelend als meedogenloos. Een must-see dus, alleen al omdat ze met hagelnieuwe muziek naar Down The Rabbit Hole komt.

In het begin schiep dEUS uit een chaos van genres ‘Worst Case Scenario’ en werden ook met de twee volgende voltrefferplaten wereldwijd zieltjes gewonnen. Tijdelijk verdwenen in de liefhebberluwte, maar diverse albums en bezettingswisselingen later werd in 2023 een nieuw boek aan de goddelijke discografie toegevoegd: ‘How to Replace It’. Alles viel op zijn plaats en dEUS zag dat het goed was. Wie Tom Barman & Co onlangs aan het werk heeft gezien, weet dat de alternatieve rockband 34 jaar na oprichting beter in zijn vel zit dan ooit.

In de geschiedenisboeken staat PinkPantheress onder het kopje ‘schoolvoorbeeld van de TikTok-doorbraak’, maar dat leidt toch af van de kern. We hebben hier te maken met een uitzonderlijk getalenteerde vrouw die ook zonder sociale media wel boven was komen drijven. Haar idee om poppy R&B te mixen met full-spectrum drum & bass – van loom tot vernietigend – was ronduit geniaal. Dat geldt ook voor uitvoering, vol onverwachte zanglijnen en productionele geintjes. Haar liveshows zijn een masterclass multitasking: lukt het jou om mee te zingen terwijl je lijf het tempo bijbeent?

De veelvuldig rondzingende dj-tip BELLA zet dit jaar met haar debuut-EP zowel jonge dancehonden als oude housebroeken in het zonnetje. Het energieverbruik van de early adopters sloeg al in het rood tijdens een dijk van een set op Lowlands – deze shinet integraal op SoundCloud. Al stuisterend (luisteren en stuiteren tegelijk) snap je meteen haar upcycling-filosofie, want er kan zomaar een typische 90s-rapper, saxofoonriff of vocaal intermezzo opduiken. Kijk ook niet raar op van een paar venijnige Eurohouse-synthakkoorden. En die beat, die beukt maar door. Oldschool genieten.

House, al dan niet doorspekt met breakbeats, is de specialiteit van Octo Octa, de New Yorkse dj/producer die doorgaans b2b draait met haar partner Eris Drew. De kans dat je die op de achtergrond mee ziet dansen is dan ook levensgroot. Octa maakte een muzikale stijlverandering door, van IDM via drum & bass naar de four-to-the-floorbeats waarmee ze furore maakt. Gebleven is haar ambachtelijke draaistijl – niet van usb-stick maar van vinyl – waarbij ze ook voor een potje oldskool scratchen haar hand niet omdraait.

Het Rotterdamse aanjagersduo Black Cadmium, voor al uw technowerkzaamheden, neemt je mee naar het Detroit van de jaren 80. Nu een stad in verval, toen een bruisende dancemetropool waar de beats machinaler waren dan de autofabrieken. Luister naar het dit jaar uitgekomen album 'Dream Computer', waarvan de furieuze titeltrack en het razendsnelle '6th Gear' meteen het gas erop knallen. De twee creatieve geesten, Joginda Macnack en Mike Richards, olieën hun motor verder met een dot UK techno, maar deze internationale botsing kent geen slachtoffers – alleen maar winnaars.

Deze Australische powerriffrockers staan thuis bekend als een van de allerbeste livebands van het land. Dat leidde onder meer tot supportslots voor gelijkgestemde versterkerslopers als The Darkness en Wolfmother, die dankbaar meeliftten op de dieseldrive van tracks als ‘Stan Qualen’. The Southern River Band heeft echter een streepje voor op hun vakbroeders: met hardrock, hairmetal, rock ‘n’ roll, powerballads, country én de meest zompige bluesrock uit het Amerikaanse zuiden in hun arsenaal zijn ze momenteel hét geheime wapen van onze lieve heer Rrrawk.

De jaren 60 en 70 stralen je tegemoet vanaf langspeler 'Come Around And Love Me' van dit vocale mirakel. Zijn wieg stond niet ver van Marvin Gayes geboorteplaats Washington, maar eigenlijk weerklinken álle soulhelden van weleer in Jalen Ngonda's unieke stem. En net als toen biedt dit zalvende en tegelijk swingende geluid hoopvolle liefde in tijden van oorlog. Live begeleidt Ngonda zichzelf op gitaar, geflankeerd door muzikanten met onvervalst Motown-DNA. Haal dat 'neo' maar weg uit het etiket neosoul: oldskooler wordt het niet.

Soms zorgt een omarmd dilemma voor dubbel succes. Elias Mazian is gek op synthpop, maar kan zijn achtergrond als internationaal vermaarde dj maar moeilijk verbergen. Dat muzikale luxeprobleem komt op fenomenale wijze tot uiting op de ijzersterke Nederlandstalige platen die hij sinds al een paar jaar uitbrengt. Op album 'Alleen Bij Mij' staat het songschrijverschap centraal en dienen milde, dromerige dancebeats vooral als aangever voor stem en synths. Oudere luisteraars genieten van de Toontje Lager-echo in zijn sound, jongeren herkennen de invloed van Eefje de Visser.

Bolis Pupul kwam op tijdens de HUMO Rock Rally, waar de Gentenaar met de band Hong Kong Dong de aandacht van de gebroeders Dewaele trok. Vervolgens maakte Pupul met zangeres Charlotte Adigéry ‘Topical Dancer’ (2022): een meesterlijke electroplaat met dito liveshow, die als een komeet bij kenners en liefhebbers insloeg. Op Down The Rabbit Hole presenteert Pupul zijn nieuwste soloalbum ‘Letter to Yu’, waarop hij aan de hand van sprankelende, melancholische analoogsynthpop op zoek gaat naar de roots van zijn moeder. En daarbij mag zeker gedanst worden.

Code rood voor de Fuzzy-moshpit. Kneecap dropt spijkerharde Noord-Ierse hiphop met een absurdistisch vetrandje – zie ook hun trippy biopic ‘KNEECAP’, die vorig jaar hoge ogen gooide op het toonaangevende filmfestival Sundance. Laat je echter niet foppen door de offbeat ongein die deze drie jonge honden uit Belfast graag mogen schoppen, want Mo Chara, Móglaí Bap en DJ Próvaí – wiens balaclava weinig aan de verbeelding overlaat – blaffen ook bijtende raps over politiek, maatschappij en de schoonheid van de Ierse taal en cultuur.

Britse postpunksensatie DEADLETTER heeft een handjevol singles en een EP uitgebracht, maar hun naam heeft de overkant van de plas al lang en breed bereikt. De zes leden, waarvan drie jeugdvrienden, nemen het leven serieus, maar verwacht geen donkere-wolkenformatie. Wat wel? Teksten met bijtende humor, een saxofoon die net zo makkelijk de hoofdrol pakt als figureert en een ritmefundament dat zo goed op elkaar ingespeeld is dat je er een complete woontoren op kunt bouwen. Luister naar single ‘Binge’ om in de stemming te komen.

'Psychic Dance Routine' is het vervaarlijke debuut van Scowl, een vijftal dat in 2019 in Santa Cruz, Californië bij elkaar kwam. Ongeleid projectiel annex frontvrouw Kat Moss en haar band slepen je mee naar punkrockkelders waar het zweet van Blondie, Sonic Youth en The Breeders nog in de plinten zit. Check de knappe tempowisselingen op 'Shot Down' en geniet van de heerlijke hard-zachtdynamiek op de titeltrack: een fijne workout voor je nekspieren. De moshpit, straks in de Groene Heuvels, is natuurlijk helemaal bij de konijnen af. 

Hop! De doordansextravaganza Rabbit Radio pakt vannacht in Fuzzy Lop magistraal uit met twee selectors van de Utrechtse fijnproeversclub EKKO: Menno de Meester & DJ Prima distilleren alleen de allerbeste hits, bangers, anthems en deepcuts uit hun shithete huisplaylist. En die zitten precies op jouw golflengte, dus duik diep in de groef tot het bitterzoete ochtendgloren je komt halen.

Yoga, klassieke muziek, een fenomenaal bakkie koffie binnen handbereik; in de Groene Heuvels is het altijd heerlijk ontwaken. Ook in de dag- en nachtclub REX begin je elke ochtend relaxed met de Morning Rave, een mellow en mindful kickstart van je festivaldag voor onuitputtelijke nieuwe energie en verbinding met jezelf en elkaar. Eerst brengt een geleide meditatie met stretch- en ademhalingsoefeningen je bij je positieven, waarna je tijdens een bewegingsimprovisatie steeds intenser gaat dansen. Wakker en warm? Dan barst er een euforische rave los, zoals je van Down The Rabbit Hole gewend bent geheel in stijl met alle glitter & glow die daarbij hoort. En je weet: raven is leven.

De van origine Zimbabwaanse gangmaker Passion DEEZ kun je intussen kennen van Radio Radio FM en Team Patta. Van zijn draaistijl spat het enthousiasme voor UK bass, grime en jungle af, net als van die zorgvuldig uitgezochte 'oh ja!'-samples. Ginuwines 'Pony', of een synthesizerhit uit 1985? No-go's bestaan niet! Zijn telefoon ontplofte dan ook, na zijn bejubelde Boiler Room-debuut in thuisstad Amsterdam: een onnavolgbare, swingende en liefdevolle ode aan al het moois dat muziek heet. Kijk, dat soort gasten wil je er graag bij hebben.

Al even niets nieuws gehoord van Jameszoo? Dat kan kloppen. De experimentele Bossche producer is momenteel aan de rol met toetsenman en zielsverwant Niels Broos. Als ROLROLROL waagt het illustere duo zich aan een schijnbaar chaotische wirwar van pop, moderne jazz en elektronica, de ene keer uitmondend in een met acidblieps volgestouwde kruisbestuiving van musica exotica en citypop, de andere in pure avant-garde. Op plaat tenminste; tijdens hun sets houden de mannen gelukkig ook de beats in de gaten, die de spanningsboog nog strakker aantrekken.

Cinnaman – Yuri Boselie in zijn paspoort – is al twee decennia een spin in het Amsterdamse undergroundweb. Als resident liet hij De School, Trouw en Club 11 schudden, anno nu navigeert hij onder meer Dekmantel richting euforische sferen. De routinier, erkend vakman in electro- en hiphopbeats, speurt altijd naar meer invalshoeken om zichzelf te vernieuwen. De improvisatieskills druipen ervan af in zijn radioshows, live gaat daar nog een tandje of wat bij en legt Cinnaman alleen maar meer risico in zijn spel – en dat maakt zijn optredens even spannend als energiek.

Craig De Shan Adams kennen we beter als DJ Assault: rapper, producer, draaitafelkanon en medegrondlegger van het subgenre ghettotech, ook wel Detroit Club. Adams' formule van hiphopbeats, electro-invloeden en repetitieve chants in gangstastyle – bij voorkeur over 's werelds populairste vorm van beweging – is in deze eeuw nog steeds goed voor oldschool feestjes. Gingen clubs eind jaren 90 los op 'Ass n' Titties', nu is het twerken geblazen op 'Full Frontal Nudity'. Deze vos is zijn streken nog lang niet verloren. Als dat maar goed gaat, in konijnenland.

Met een naam die verwijst naar een koninklijk slangenmens uit de Koerdische mythologie heb je sowieso een streepje voor in club REX. Helemaal als je dan ook nog eens compromisloos de bass op de hielen zit, of je die nu vindt in rave, breakbeats, house of andere clubtempo bangers die DJ Shahmaran met liefdevolle precisie fileert tot de essentie: beentjes zweten op de dansvloer. De sets van deze barnstormer in de queerscene zijn dan ook even intens als gelukkigmakend – en jouw glimlach straks maximaal breed.

Bekende jongensdroom: ‘Attentie, onze drummer/topscorer/coureur is geblesseerd, kan iemand uit het publiek invallen?’ Zo ongeveer moet Eddy Kennedy alias Kessler zijn debuut op Dekmantel gevoeld hebben, omdat hij er al jarenlang vaste bezoeker was. Hij verhuisde van Belfast naar Nederland, werkte in een platenzaak en zwoegde intussen hard op zijn eclectische stijlenpalet van jungle, drum-'n-bass en ambient (voorpretluistertip: ep 'Lunar'). Dat hij nu hoog op de posters van clubs en festivals staat is een kroon op zijn doorzettingsvermogen – net als zijn welverdiende spot op DTRH24.

Darwin is het brein achter REEF, de 24-uursraves in Berghain. De Canadese heeft gemakshalve haar intrek in Berlijn genomen, dicht op het technovuur. Haar droom: de vonken van de Britse clubscene laten overspringen op de dansmetropool en alle andere hotspots ter wereld. Dat doet Darwin als labeloprichter van SPE:C én door het voorbeeld te geven vanuit de booth. Daar koken de bassen heerlijk over en gaan de breakbeats tekeer als een kudde bronstige olifanten, terwijl de menigte handen tekortkomt om in de lucht te steken.

Zo onverstoorbaar en gefocust als ze achter de decks staat, zo wild en opwindend is haar set: welkom in de wondere wereld van JASSS. De Berlijnse dj/producer van Spaanse origine (Silvia Jiménez Alvarez, volgens haar paspoort) jaagt haar avontuurlijke, kiezelharde en industriële techno met nietsontziende donderdrift door de speakers, dansvloeren verpulverend als waren het lucifershoutjes. Een slimme JASSS-fan zorgt dus voor stevige stappers, en een setje oordoppen kan sowieso geen kwaad. Alle stampertjes verzamelen!

Berghain, Herrensauna en Spielraum, waar de Rotterdamse een residentplek afdwong, zijn allemaal plekken die undergroundpionier Afra met haar platenkoffer vol Detroit-invloeden in hogere sferen bracht. De dj werd al snel gegrepen door de wondere wereld des vinyls. Haar andere passie – sieraden ontwerpen – verraadt een smaakvol oog voor detail bij het zoeken naar de juiste materialen. Achter de draaitafels komt die gave uitermate van pas. Enige verschil: Afra's woeste acidparels en technodiamanten zijn doorgaans ongepolijst, imperfectie wordt omarmd in plaats van weggeslepen. En daar gaat elke dansvloer keihard op.

Start je dag in The Bizarre met een dansworkshop die de mist in je hoofd definitief verdrijft. Tijdens de AfroMix Workshop leer je grootse, aardse moves te maken, aangevuurd door opzwepende livepercussie en een power-packed performance van de dansgroep AfroMixChicks onder leiding van Avalon Brown. Laat alle spanning los, voel die nieuwe energie stromen en dans op volle kracht vooruit naar de tjokvolle dag die komen gaat. AfroMix it up!

Net als andere wereldjes toonde de dj-scene zich een nogal masculiene aangelegenheid, merkte Joya Blaauw als beatdropper van The Eclectic Eleven. Dus droeg ze met haar collectief Voortouw bij aan wat normaal zou moeten zijn: meer diversiteit in de booth. Die daadkracht leidt langs Amsterdam Open Air en Milkshake richting downtown Rabbit Hole, waar ze haar mixsurprises door The Bizarre laat pompen. De maffe baslijn is vaste prik in een set vol house, rave, drum-’n-bass, hiphop – wat niet? Ook hier doet Joya Blaauw niet aan uitsluiting. 

Rol je lichtgevende dansvloer uit en hang je spiegelbol aan het plafond: Fleur du Bonheur brengt disco, funk en boogie naar The Bizarre. Haar platen haalt ze met haar tijdmachine uit de hoogtijdagen van de discohype, met af en toe een stiekem uitstapje naar vroege house. Je weet wel: de tijd van wijde pijpen, glitterjurkjes en extravagante zonnebrillen. Maar hoewel Fleur met twee benen in het verleden staat, voelen haar sets geen moment gedateerd. Ze weet de evergreens blind van de niemendalletjes te scheiden.

Hij mag dan gewoon uit Nijmegen komen, als dj en producer kijkt twintiger Dave Nunes graag verder dan de Hollandse klei. Afrohouse is voor hem de basis, de laatste jaren voor een flink deel toegespitst op amapiano, met zijn onweerstaanbare percussie en logdrums. Daarbovenop stapelt hij een jengabouwsel van blokjes jazz, soul, hiphop, R&B en andere zwarte stijlen, van disco tot reggaeton. Waarbij hij evenveel blokjes wegtrekt als (weer) toevoegt, onnavolgbaar goochelend met de schuiven en knoppen van zijn cdj-deck. En dan maar dansen, mensen.

Patrick Mordi werd geboren in de Verenigde Staten, groeide op in Lagos en streek uiteindelijk neer in onze hoofdstad. Ondertussen ontwikkelde hij een enorme passie voor Japanse (muziek)cultuur – een passie die hij deelt op zijn videokanaal, dat vooral in Japan mateloos populair is. De vier werelddelen die hem vormden weet hij op wonderbaarlijke wijze te vatten in zijn dj-sets, waarbij de nadruk ligt op hiphop, R&B en afrobeats. Op momenten ritst hij zijn loom-zwoele platentas open, maar doorgaans is energiek het sleutelwoord bij mister Mordi.

Chinnamasta is een dj met een missie. Als zonnetje in huis wil ze niets liever dan ook de dansvloer laten stralen. Maar haar zendingsdrift gaat dieper: als cultuuronderzoeker is zomaar een feestje bouwen voor haar niet genoeg: haar set moet de impact en wereldwijde invloed van de Caribische muziek onderstrepen, klanken die ze het liefst rauw en ongefilterd uit de speakers laat swingen. Daarvoor haalt de Amsterdamse haar bewijs zelfs uit de hele Afrikaanse diaspora. Maar het nettoresultaat blijft intussen duidelijk: get low!

Lefto’s platenkoffer biedt meer variatie dan je favoriete streamingdienst. Onze zuiderbuur koppelt Pakistaanse filmwalsjes moeiteloos aan underground-rap, om via Britse bigbandsoul bij Johann Sebastian Bach uit te komen. Voor hem zijn zulke routes net zo vanzelfsprekend als voor jou de weg van je huis naar de dichtstbijzijnde supermarkt. Boven alles is Lefto Early Bird een sucker voor jazz en abstracte ritmes. Dat hij verkozen werd tot beste dj van België heeft niet alleen met zijn muziekkeuzes te maken. Ook technisch behoort deze man tot de absolute wereldtop.

Caraïben represent! De van Curaçao afkomstige Rozaly heeft een missie: het vocabulaire van de overzeese sound uitbreiden met verloren erfgoed en een dosis absurdisme. Denk aan een cocktail met een lekker smaakje dat je niet helemaal thuis kunt brengen. Deze pionier verspreidt zijn boodschap ook als curator en sounddesigner voor merken als Marshall, Warp en Patta. De resident-dj van Garage Noord bracht eerder de boel in beweging op Dekmantel en Nyege Nyege en is klaar om zijn zomerse vibes op The Bizarre los te laten.

Een workshop Set Opbouwen & Dak Eraf Draaien, zo kun je een optreden van Alyah Rivière alias AliA omschrijven. Slinger op YouTube haar Boiler Room-show op Listen! Festival maar aan, een rijke bloemlezing van wat je hier straks kunt verwachten: alles wat warmbloedig en soulvol is belandt op de draaitafel van de Brusselse. Al op 17-jarige leeftijd kon haar verbluffende mixtechniek op onverdeeld enthousiasme van onder meer Red Bull Elektropedia rekenen, met als logisch gevolg dat de naam AliA in steeds grotere letters op de Europese festivalposters staat.