Line-up Teddy Widder Down the Rabbit Hole 2025

Als je al sinds je tienerjaren in de achtbaan zit die Balthazar heet, ligt het in de lijn der verwachting dat je af en toe uit moet stappen. Jinte Deprez gebruikt deze downtime om zijn alter ego J. Bernardt de ruimte te geven. Waar eerste soloboreling ‘Running Days’ draaide om het heruitvinden van zijn innerlijke songwriter, voelt het in 2024 verschenen ‘Contigo’ meer als een zeer geslaagde spin-off van Balthazar. Met een eigen sfeertje, maar toch herkenbaar. Heerlijk als hartenpijn resulteert in zulke elegante creaties.

The Lathums zijn het levende bewijs dat er heus geen boyband uit hoeft te rollen als je vier  jongemannen ongevraagd bij elkaar zet om muziek te maken. In dit geval door de begeleider van cultuuropleiding TMP College in het Engelse Wigan, zeven jaar geleden. Het kwartet mag uiterlijk een zooitje ongeregeld lijken (van hippie tot brilnerd), de gespierde en jubelende indierock die het al drie albums lang voortbrengt, is opmerkelijk gefocust en wordt live afgevuurd met een passie die je alleen van levenslange vrienden verwacht.

Ziet niemand heil in je beats? Dan ga je toch zelf rappen? Het was het beste besluit dat JPEGMAFIA ooit nam. Zijn niet al te happy jeugd (een understatement) vormt een rijke voedingsbodem voor zijn creativiteit. Tel hier een enorme diversiteit aan invloeden bij op – van Kanye West en Danny Brown tot Björk en Hanson – en je staat met het verkeerde been op de experimentele hiphopweg waar Peggy aan timmert, zaagt en schuurt. Laatste wegwijzer is zijn vijfde soloalbum ‘I LAY DOWN MY LIFE FOR YOU’, inclusief features van Denzel Curry en Vince Staples.

Er kwam maar één artiest in aanmerking om in 2006 de deuren van de legendarische New Yorkse club CBGB voor de laatste keer te sluiten: grande dame van de punk Patti Smith. Deze honneur dankt ze aan een waslijst aan wapenfeiten: het invloedrijke debuutalbum ‘Horses’, het tijdloze protestlied ‘People Have the Power’ en de samen met Bruce Springsteen geschreven hit ‘Because the Night’ bijvoorbeeld. De magische Smith-formule van zang en poëzie in combinatie met die karakteristieke stem maken haar tot een niet te missen fenomeen.

Foto door Tom Dumont

Officieel zijn ze een duo, maar extra livemuzikanten en verschillende vocalisten geven het Londense Maribou State vleugels. Na een pauze van zo'n vier jaar keren Chris Davids en Liam Ivory als herboren terug naar Down The Rabbit Hole, waar ze in 2019 al een meesterlijke indiepopshow gaven. Met de hagelnieuwe plaat 'Hallucinating Love' op de setlist natuurlijk, een perfecte worp vibey tunes op het snijvlak van melancholie en euforie. 

Ga mee op reis met Tsepo. Vertrekpunt is je hoofd, het eerstvolgende tussenstation is je lijf. Tijdens residenties in Trouw, Shelter en De School masterde deze Amsterdamse dj/producer het fingerspitzengefühl om een dansvloer draaienderwijs in vervoering te brengen. Hij weet precies welke plaat hij uit zijn santenkraam moet trekken om dit effect te bereiken; van klassieke house tot percussietracks en UK bass. Genres zijn er om overstegen te worden. Waar deze trip eindigt is onbekend, maar dat het er geweldig is, dat staat vast.

Niet alleen is deze Amsterdamse Londense een veelgevraagde showhost, curator, remixer en radio-dj met een eigen slot op Rinse FM, ook geniet ze faam als interviewer en geeft ze (dj- en muziekindustrie)workshops. Maar bovenal draait ze met een big smile de spotlights van de trussen en de planken uit de vloer vanuit haar duizendstijlenhoekje, volgestouwd met dancehall, reggaeton, UK garage, R&B, hiphop, afrobeats en alles daartussenin. Waarbij stilstaan ook voor haarzelf niet aan de orde is.

In space, no one can hear you scream. Het ideale werkterrein voor een interplanetaire crimineel. Maar Interplanetary Criminal is een doodeerlijke jongeman die als dj en producer de kost verdient, gewoon vanuit Manchester, planeet Aarde. Crimineel goed in wat hij doet, dat wel, want check zijn claim to fame maar eens: de honderden miljoenen streams aantikkende vloervuller ‘B.O.T.A. (Baddest Of Them All)’, een collab met Eliza Rose. En zo opwindend klinkt zijn hele set, uit zijn groeven barstend van dampende UK garage, bass en house.

‘Energía’ is als zuurstof voor de Nederlands-Colombiaanse zanger QUIQUE. Met zijn feelgoodmix van latin pop, salsa, merengue en reggaeton met Spaanse en Nederlandse teksten brengt hij een perpetuum mobile-effect teweeg: enthousiasme kaatst over en weer tussen het publiek en dit podiumbeest pur sang. Het winnen van FunX-talentenwedstrijd Fuego en een Top 40-notering voor ‘Camino’ waren inspirerende piketpalen in aanloop naar ‘El Colombolandés’, een van de meest zonnige debuutplaten ooit. Ben je toe aan flinke hoeveelheid positividad? QUIQUE es tu hombre!

Het gaat vliegensvlug met Wunderhorse, de ongepolijste, hartstochtelijke Londense indierockers die in 2023 nog het Nederlandse clubcircuit rondtoerden, maar vorig jaar al Lowlands en AFAS Live afvinkten. Dat krijg je met muziek die tot aan de maan en de sterren reikt en haar makers als vanzelf in de vaart der volkeren omhoogstuwt. Ook de tweetrapsraket aan albums die de band tot dusver uitbracht, ‘Cub’ (2022) en ‘Midas’ (2024), ging crescendo, zowel kwalitatief als aan de kassa. Dus grijp deze kans, voordat Wunderhorse onherroepelijk ons sterrenstelsel uitsjeest.

Van de warme gemeenschapszin van Gambia naar het (g)rauwe Coventry met z’n ieder-voor-zich-mentaliteit; het ging Pa Salieu niet in de koude kleren zitten. Na een vliegende start met zijn succesvolle debuutmixtape ‘Send Them to Coventry’ met daarop doorbraaksingle ‘Frontline’, plus samenwerkingen met FKA twigs, slowthai, Obongjayar en Mahalia is hij terug met de mixtape ‘Afrikan Alien’. Hierop rapt een gelouterde Salieu al zijn overpeinzingen en grieven van zich af in een explosieve mengeling van hiphop, afrobeat en grime. Boeiende vertellingen in een prachtig accent.

‘Very Few Friends’ van Saint Levant werd eind 2022 binnen een maand een kneiter van een YouTube-hit. Een hiphoptrack waarin hij in het Frans, Arabisch en Engels rapt over relatieproblemen. Peanuts vergeleken bij wat de politiek geëngageerde artiest nu bezighoudt. In ‘From Gaza, with Love’ brengt hij een ode aan de plek die hij op zevenjarige leeftijd met zijn familie moest ontvluchtten en debuutalbum ‘Deira’ is vernoemd naar zijn vaders hotel in dezelfde regio, dat recentelijk verwoest werd. De boodschap is serieus, het geluid strijdbaar en hoopgevend. 

Foto door Pedrose

Wie sloot toch de Olympische Zomerspelen van 2024 zo smaakvol af met de klassieker 'Sous le ciel de Paris'? Enchanté: Zaho de Sagazan is de naam. Zo artistiek en zangerig als die klinkt, is ook haar duizelingwekkende doorbraakplaat 'La symphonie des éclairs'. Dansvloeren wereldwijd komen in beweging op uptempo synth-tunes (luister Bowie-cover 'Modern Love') terwijl je in 'Old Friend' het unieke pianospel van Tom Odell herkent – en verdomd, dat is hem ook! De toonzetting van De Sagazan blijft echter nadrukkelijk refereren aan haar chansonroots: melancholisch, soms vervaarlijk, maar bovenal passioneel.

Foto door Zoe Joubert

Met bijna drie miljoen Spotifyluisteraars per maand en een schoorsteenmantel die bijna bezwijkt onder de awards kun je FKA twigs geen rookie noemen. Wel eigenzinnig: de Londense zangeres/songschrijver/danseres/actrice en mode-icoon heeft alles te danken aan het feit dat haar geniale muziekpuzzel van R&B, triphop en avant-pop niet van de hap-slik-weg-categorie is. Goed kauwen is het devies, maar dan krijg je ook iets magistraals. Zoals ook haar liveshow, waarin twigs op spectaculaire wijze al haar disciplines verenigt. Pure kunst. 

De ster van Bibi Seck is al een tijdje rijzende: naast vaste gigs bij StuBru en technotempel Fuse Brussels prijkt de Antwerpse dj steeds hoger op de posters in het internationale circuit. Secks niet te temmen energie staat absoluut aan de basis van dat voorbestemde succes, net als haar neus voor de vibe en haar technisch perfecte skills aan deck. En dan die platencollectie, amai: met disco, soul, funk, house en andere hartverwarmende grooves à la Bibi Seck zweef je zelf ook gelukzalig in outer dance-space.

Oostenrijk stond elektronicatechnisch lang bekend als downtempoland bij uitstek, maar dan hebben we het wel over een kwart eeuw geleden. Anno nu salueren we eerder voor house-dj/producer salute, wier Weense bloed hen overigens niet belette uiteindelijkhun heil te zoeken in Manchester. Van daaruit vliegen de eigen salute-producties en –remixes ons met grote regelmaat om de oren, een topcollectie waaruit hen ook achter de decks volop citeert, in een vloerdrillende mix met UK garage en disco. True magic, om met salute's laatste albumtitel te spreken.

Met al ontelbare draaiuren en het cultplatina ambientproject Gaussian Curve op zijn palmares bereikte Young Marco in 2023 ook nog eens de top van de dancecarrièreladder: zijn banger ‘What You Say?’ tikt inmiddels al meer dan 25 miljoen streams aan, mede dankzij fanclubleden als Peggy Gou en Skrillex. Loon naar hard werken, want de Amsterdam-based dj/producer staat bekend als onvermoeibaar. En als allesdraaier, waarbij een donder- en bliksembui van trance zomaar om kan slaan in zonnige housetaferelen. De daverende sets van Young Marco laten zich door geen meteoroloog voorspellen.

Foto door Daniel Adhami

Op elke halte van hun indrukwekkende zegetocht ontstaat steevast FOMO. Waar is dat feestje? Nou, op en rondom het podium waar Alogte Oho & His Sounds of Joy de daad bij de bandnaam voegen, natuurlijk. Vintage keyboards, koperblazers, drums & percussie en liefdevolle reggae in Frafra-gospelstijl zorgen voor één blije, swingende menigte. Omdat het logistiek onmogelijk is om met alle Rabbits af te reizen naar Ghana, het land van herkomst van al dit moois, doen ze het andersom: dat feestje komt hierheen. Omcirkelen en niet missen.

Foto door M. Weissenfeldt

Punk is niet alleen niet dood, punk leeft als nooit tevoren. Ook in Nederland. Zo voelt het tenminste voor de huidige lichting. Wars van hanenkammen en volgespijkerde leren jekkies, maar des te harder en voor wat betreft het onbetwiste uithangbord Hang Youth, uitgesproken politiek. De in capslock uitgevoerde schreeuwslogans en ultrakorte bangers van het Amsterdamse combo rond opper-hangjongere Abel van Gijlswijk zijn vaste prik, al klinkt het jongste album een stuk persoonlijker en zijn standaardinstrumentarium en drieminutengrens niet langer heilig. Het moet niet gekker worden.

Foto door Zazie Stevens

Van ver- naar bewondering, van regenbui naar regenboog: gitarist/leadsinger Michelle Zauner gidst je met haar band door een fraai muzieklandschap, waar derde album 'Jubilee' andermaal aantoont hoeveel gebieden nog onontdekt zijn. Net zo onverschrokken als indierock in progrock kan transformeren, wandel je dankzij Zauners Björkiaans uitwaaierende zanglijnen een onheilspellende grot vol experimentele pop in. Om aan de andere kant van de berg weer te knipperen tegen de frivole zonnestralen der dansbaarheid met 'Diving Woman'. Ga mee op pad met Japanese Breakfast en je wordt continu verrast. 

Naar verluidt was het een karaoke-uitvoering van Mariah Careys ‘We Belong Together’ die de Zweedse Viagra Boys bij elkaar bracht. Hoe poëtisch. In tegenstelling tot de geen blad voor de mond nemende teksten vol zwarte humor van frontman Sebastian Murphy, de vleesgeworden antiheld. Zoek sarcasme op in het woordenboek en je treft zijn foto aan. Met hun gruizige postpunksongs ageren de mannen tegen het verval van het menselijk ras. Iedereen heeft minimaal eenmaal per jaar een dosis Viagra Boys nodig. Bij dezen ben je straks in de Groene Heuvels vast gedekt. 

Foto door Chris Shonting

Beth Gibbons plantte met drie onvergetelijk volgezongen Portishead-albums een imposant triphopmonument in de popgeschiedenis. Nu tourt ze onder eigen naam met het doorleefde 'Lives Outgrown'. De hop is verdwenen, maar de trip gaat door, want ook zonder breakbeats blijft die allesverzengende stem imponeren. Net als haar livereputatie: stoïcijns, verlegen bijna, maar vol charisma stapt ze het podium op en verjaagt ze duizenden demonen met hemelse tonen, haar publiek uiteindelijk in totale ontreddering achterlatend. Recente setlists verraden dat ze daarbij haar oude repertoire zelden negeert. 

Overdag componeerde Sam Shepherd de laatste tijd muziek voor balletvoorstellingen en films in de Californische woestijn, maar ’s nachts verlangt hij terug naar het zweet van de dansvloer. Het is tijd om zijn pseudoniem Floating Points nieuw leven in te blazen. Op album ‘Cascade’ brengt de producer een ode aan zijn thuisbasis Manchester. In de platenzaken alhier snuffelde de jonge Shepherd in zijn schoolpauze rond, op zoek naar nieuwe elektronische muziek. Allemaal inspiratie voor zijn eigen sound, die soepeltjes meandert van techno naar deephouse en van jazzy naar ambient. 

Foto door Genevieve Reeves

Al decennialang worden de indieslingers opgehangen bij Noodlanding, 110% Indie en Kiss All Hipsters door de wandelende jukebox die Arnold Scheepmaker heet – alleen slaat deze machine aan zonder dat je er een muntje in hoeft te gooien. Zijn respectabele platenarchief reist mee naar dansavonden en -nachten in tout Europa, en anders is de koning van de alternative disco wel in een poptempel of op een festival dicht bij huis te vinden. En hoe! Indie dus, pop, electro; het gaat van hot naar hot, met onbeperkt geldige uit-je-pan-garantie.